مطمئنا لذت دیدن تریلر بازی آنقدر برای شما شیرین و دلچسب است که از

خواندن متن و نوشته های من صرف نظر می کنید ولی دستان من هم از خوشحالی می

نویسند . می نوسند از روزهایی که با رفیق فابریکای سفید و سیاه پوست تو شهر

لوس سانتوس قدم می زدیم ، آب طالبی که نه ، ولی آب معدنی می خوردیم !

امروز روزیست که دوباره ما همان کودکان و نوجوانان چند سال قبل می شویم و

کنترل سه دیوانه جدید را بر عهده می گیریم ( نمی گیریم بابا ، فقط نگاه می

کنیم ، دیگه خیلی احساسی نشو که ! )

سه دیوانه ی جدید با نام هایی جدید ، چهره ای جدید ولی در همان شهر

قدیمی . مطمئنا هر چقدر بازی Grand Theft Auto : San Andreas در جذب

بازیبازان ایرانی موفق بود نسخه ی چهارم این سری با اینکه طرفداران زیادی

داشت ، موفق نبود . دلیل دارد ، و شاید مهم ترین آن گوشه نشینی بازیبازان

قدیمی باشد . بگذریم از جملاتی که در اثر اختلالات ذهنی اینجانب بر زبان می

آید و دوباره مروری بر خاطرات قدیمی کنیم تا شاید ذوق دیدار یار دو چندان

شود و شاید هم فروکش کند .

یاد اولین روزی که با ساک چرمی از فرودگاه بیرون آمدم ، یا اولین روزی

که گنگستر های لوس سانتوس سوار بر دوچرخه با دسته ای از اراذل کورس گذاشته

بودند ، هنوزم زیر دندان هایم شیرینی می کند ( مسواک نمی زنی دیگه ! ) .

مرگ نزدیک ترین دوستان را هم فراموش نمی کنم و یادشان بخیر که چگونه با اون

گرافیک ، به قتل می رسیدند ! لحظات شیرین کشت و کشتار و یا مسابقات

خیابانی ، زیبایی پرش از قسمت های مختلف شهر با موتور سیکلت ، دزدیدن ماشین

ها ، زدن رمز های بدون پلیس و … همه و همه بسیار دلچسب بودند و هستند . سر

درد نمی آورم فقط می گویم همه ی این ها در حال زنده شدن هستند ، پس دوباره

ما گنگستر های قدیمی باز می گردیم تا زمین و زمان را به آتش بکشیم ، ما

گنگستر های قدیمی یعنی من و ترور و مایکل و فرانکلین !